Echte reizigers zijn we niet. De fiets en soms de auto brengen ons overal waar we zijn willen. Het bestaan van alternatieven als bus, trein of vliegtuig is ons natuurlijk wel bekend, zo erg is het niet, maar worden door ons zelden of nooit benut.
Vandaag is het anders. Een langere reis in oostelijke richting en dus over de grens heeft ons doen besluiten te kiezen voor een vervoermiddel dat een minder grote aanslag doet op het eigen concentratievermogen. We hebben gekozen voor de trein. Lekker rustig en ontspannen, geen gedoe met routeplanners, landkaarten of verkeersopstoppingen. Of toch een beetje, de juiste route moet wel even uit- en opgezocht worden. Maar dank zij de moderne tijd, de computer en het internet is het nu allemaal goed gekomen. De route is gepland, de kaartjes zijn online besteld en de vervoersbewijzen zitten uitgeprint in onze rolkoffertjes. Overigens zijn dat ook uitvindingen van wereldformaat die vermoeide armen, ruggen en uithoudingsvermogen sparen.
Als je zelden of nooit met de trein reist is het toch, hoe vreemd dat ook klinkt, een beetje spannend. Verhalen genoeg over vertraagde aankomst- of vertrekmomenten en mislukte overstaps. We gaan drie treinen nodig hebben en dus twee keer een overstap. Volgens de planner met wel tien en dertig minuten overstaptijd. Tijd genoeg dus en geen echte reden tot zorg, ongerustheid of paniek. Maar toch dat hele kleine beetje spanning.
De tweede overstap brengt ons naar de internationale trein, goed voor verhoogde waakzaamheid. Gelukkig hebben we hier gereserveerde plaatsen in rijtuig nummer 7. Aan de vensters zijn duidelijk nummers bevestigd om het de reizigers gemakkelijker te maken het juiste rijtuig te vinden. Gericht instappen zonder de hele trein door te moeten schuifelen, dat is prettig. We stappen dus in rijtuig 7 in en vinden op de door ons gereserveerde plaatsen in een bijna leeg rijtuig twee dames aan. Ai, het gaat nu al mis. De dames zijn heel stellig. Nee, zij zitten goed want ze hebben in rijtuig 6 gereserveerd en dit is rijtuig 6, zeker weten. We lopen een rijtuig verder. Aan de buitenkant zien we een hele duidelijke acht. Op een scherm binnen staat een zeven. Zoek het maar uit. We gaan zitten, in de hoop dat de conducteur ons hier niet zal verjagen. Treinreizen blijven spannend. En had ik al gezegd, we zijn niet echt reizigers.