Mijn collega Frits is een hopeloos en irritant geval. De hele dag bedenkt hij flauwe grapjes waar niemand, behalve hijzelf, de mondhoeken voor optrekt.

Zo vond hij het gisteren leuk om de knoppen van alle verwarmingsradiatoren op maximaal te zetten en vervolgens het omhulsel van die knoppen eraf te schroeven. Gevolg: Gloeiend heet en geen mogelijkheid om verkoeling te brengen. De ramen kunnen niet open, de airco liep ook roodgloeiend aan en in het gevecht om de grootste hitte te ontwijken gooiden wij zo snel we konden onze jasjes, vesten, broeken en overhemden uit. Goed dat het elastiek in ons ondergoed stevig genoeg was, het voorkwam dat alles met de stromen transpiratievocht neerwaarts gleed. Tal van met water gevulde wijnflessen stonden op de bureaus om het transpiratievocht aan te vullen.

Toen ging de telefoon. De chef aan de lijn om te vertellen dat om 15:00u de baas op onverwacht inspectiebezoek komt. Dat we het maar even wisten. Een blik op het horloge leerde ons dat het één minuut vóór dat gevreesde moment was. Tijd om van de schrik te bekomen hadden we niet, daar ging de deur al open om het hoge bezoek binnen te laten. De baas is een lange, broodmagere man, die door iedereen ‘de Breinaald’ wordt genoemd. Duidelijk waarom dat zo is. De Breinaald kijkt verbijsterd de ruimte rond, zijn mond zakt open, hij loopt rood aan. Er komt geen woord uit. Hij draait zich om en we zien hem door de gang weglopen.

Sinds die middag is onduidelijk waar collega Frits zich bevindt. Hij neemt zijn telefoon niet meer op en het licht in zijn appartement blijft uit. En we willen dat graag zo houden, wij weten van niks.